"گوردون مور" در سال 1929 ميلادي در "سانفرانسيسكو" به دنيا آمد. پدرش، قاضي [=دادرس] و مادرش، خانـه‌دار بود. وي از كودكي، شيمي را دوست داشت و مي خواست يك شيميدان شود. از اين رو آموزه‌هاي دانشگاهي را نيز در اين رشته به پايان رساند و در سال 1950 ميلادي از دانشگاه "بركلي" مدرك دكترا گرفت. ولي آن سان كه پيداست، رويدادها به سمتي سير مي‌كرد كه او به وادي ناشناخته‌اي به نام "نيمه هادي" گام نهد و البته بسيار زود با آن خو گرفت و حتي گامهايي برداشت كه در جهت‌گيري مسير تاريخي اين فناوري، كارساز بوده است. وي پس از دانش آموختگي، مدتي در آزمايشگاه فيزيك كاربردي دانشگاه "جان هاپكينز" سرگرم كار شد، ولي اين كار هرگز با روحيه‌ي كارآمدي، كارآيي و كارآفريني او سر سازگاري نداشت؛ انتشار مقاله هايي [ =نوشتارهايي ] از سوي آزمايشگاه كه بنابر محاسبه‌ي خود او، هزينه‌ي هر واژه‌‌ي آن، شش دلار تمام مي شد و امكان داشت كسي هم آنها را نخواند.
از اين رو در جستجوي كار جديد، در ديداري با "ويليام شاكلي"، آفريننده‌ي ترانزيستور، به او گرايش پيدا كرد و با كار در آزمايشگاههاي "بل"، به پهنه‌ي صنعت نيمه هادي گام نهاد و در آنجا با "باب نويس" آشنا گرديد.
پس از دو سال، با دگرگوني‌هايي كه در آن شركت پديد آمد، آنجا را ترك و در سال 1958، برای گسترش تراشه}ي نیمه رسانا در شرکت "نیمه رسانای فارچایلد" (fairchild)  به همكاري با" رابرت نویس" پرداخت. در همان زمان، "جک کیلبای" نیز در حال انجام همین نوآوري در "تگزاس اینسترومنتز" بود. "نویس" و "مور" در سال 1968 کمپانی "اینتل" را بنا نهادند و در سال 1971 ميلادي آن را به ثبت رساندند.
او بین سالهای 1975 تا 1987، مدیر عامل این شرکت بود؛ درست زماني كه "اینتل"، جایگاه خود را به عنوان پديدآورنده‌ي "چیپ"، بر جاي داشت و بزرگترين تامين كننده‌ي پردازنده‌های کامپیوترهای شخصی شد.
"گوردون مور"، در سال 1963 ميلادي پس از گفتگو با "اندي گرو"، او را در شركت به خدمت گرفت.
پايه‌ي كسب و كار در شركت، فرآوري تراشه‌هاي "حافظه" براي رايانه بود، ولي در بحران نفتي سال 1973 ميلادي و بحران اقتصادي سال 1984 ميلادي، شركت با آشوب‌هاي مرگباري روبرو شد كه با دانش "گوردون مور" و مدير عامل كنوني شركت اينتل، "اندي گرو"، به خوبي پشت سر گذاشته شد.
به گفته‌ي خود او مهمترين چالشي كه با آن روبرو بوده، اراده براي دگرگون ساختن روند كاري شركت، از فرآوري تراشه‌هاي حافظه به فرآوري "ريزپردازنده" بوده است. اين دگرگوني، سبب شد "اينتل" در مسير جديد، رشد روزافزوني را از سر بگذراند و به قطب سرشناس فرآوري ريزپردازنده در دنيا تبديل شود.
"گوردون مور" در سال 1989 ميلادي به عنوان رئيس هيئت مديره "اينتل"، بازنشسته شد. وي در سال 1990 ميلادي، مدال ملي فناوري را از دست رئيس جمهور دريافت كرد.
پيش بيني او در سال 1965 ميلادي در مورد دو برابر شدن شمار ترانزيستورهاي به كار رفته در يك تراشه در هر سال و به بيان ديگر، دو برابر شدن قدرت تراشه ها، "قانون مور"، نام گرفته است. او ده سال پس از آن، با توجه به دگرگوني هاي پديدآمده در فناوري نيمه هاديها، آن قانون را به روز كرد و به دوبرابرشدن قدرت تراشه‌ها در هر دو سال نظر داد.
بي‌شك، گزينش هوشمندانه و به خدمت گرفتن و تربيت جانشيني همچون "اندي گرو"، مدير عامل كنوني شركت، براي برجاي داشتن نام او به عنوان يك مدير كامياب از "معماران دوران ديجيتال"، بس است.
مور در سال 1997، نشان ویژه‌ي ieee  را بابت پیشتازی در فناوری مدارهای مجتمع (ic(  و مجتمع سازی مقیاس بسیار بالا  (vlsi)دريافت كرد.
 
قانون مور و آينده‌ي صنعت کامپيوتر
در دنيای نيمه هادیها و مدارهای ميکرو الکترونيک، قانونی وجود دارد به نام "قانون مور" (Moore's Law) ، که از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.
نزديك به چهل سال پيش، گوردون مور، که مدير يک بنياد پژوهشي بود، به مناسبت سالگرد انتشار گاهنامه‌ي ""Electronics ، مقاله‌ای [ =نوشتاري ] درباره ي آينده‌ي صنعت نيمه هاديها نوشت.
در اين نوشتار، به اين نکته توجه شده بود که طی سالهای گذشته، ميزان پيچيدگی مدارهای ميکرو الکترونيک، هر سال دو برابر شده است. معيار [ =سنجه ] اندازه‌گيری اين پيچيدگی نيز شمار ترانزيستورها در واحد سطح بود. بدين معنی [ =چم ] که هر سال ICهايی به بازار می آمدند که شمار ترانزيستورهای آنها در واحد سطح، دو برابر سال گذشته بود. در هنگام چاپ اين نوشتار، تنها شش سال از ساخت نخستين "چيپ الکترونيکی" گذشته بود.
اين روند کمابيش در سالهای پس از آن نيز ادامه داشت، تا آنجا که سنجه‌اي برای پيش بينی آينده‌ي صنعت ميکروالکترونيک شد و کم کم نام قانون به خود گرفت. به مرور زمان، آن عدد دو برابر برای هر سال، دستخوش دگرگوني گرديد و به دو برابر برای هر هجده ماه رسيد.
اين دو برابر شدن شمار ترانزيستورها (خواه در يک سال باشد يا در هجده ماه) به معنای [ =به چم ] اين است كه ابعاد ترانزيستورها در حال نيم شدن است و با شتاب به جايی خواهيم رسيد که محدوديتهای فيزيکی، اجازه‌ي اين نيم شدن ابعاد را نخواهند داد. اين يعنی نزديک شدن به پايان قانون مور، هر چند شايد اين قانون تا حدود ده سال ديگر همچنان باارزش بماند.
گوردن مور(Gordon Moore)، در نوشتار خود در آوريل 1965، در ژورنال Electronics، آورده است :
"مدارهاي مجتمع منجر به شگفتي هاي بزرگي همچون رايانه هاي خانگي - يا دست كم، پايانه‌هاي متصل به يك رايانه‌ي مركزي – كنترل‌هاي خودكار براي اتومبيل‌ها و تجهيزات ارتباطي قابل حمل شخصي خواهند شد."
او با بررسي آينده‌ي صنعت، چنين پيش بيني كرد كه، هزينه‌هاي كاهش يافته، يكي از جذابيت‌هاي الكترونيك مجتمع مي‌باشد و اين روند همچنان ادامه پيدا خواهد كرد، تا آنجا كه تكنولوژي به سوي فرآوري توابع مداري بزرگتر و بزرگتر، بر روي تنها يك لايه‌ي نيمه هادي حركت كند. براي مدارات ساده، بهاي هر قطعه كمابيش نسبت عكس با شمار قطعات خواهد داشت.
این قانون که با نام" قانون مور"، پرآوازه گشته است، به هدف و سنجه‌ي غیررسمی بسیاری از سازندگان چیپ در چند دهه ي كنوني تبدیل شده و هم اكنون، نقش طرحی راهبردی را برای دانشمندان دانش کامپیوتر و شرکتهای سازنده‌ي تجهیزات الکترونیکی ایفا می‌نماید.
گوردون مور، بنيادگزار شرکت اینتل و کسی که به دلیل ارائه‌ي قانون پرآوازه‌ي خود، به یکی از نمادهای دره سیلیکون مبدل شده، ارزشمندترین نشان سربلندي انجمن مهندسین برق و الکترونیک را به تازگي دریافت نمود.
این انجمن در بیانیه‌ای آورده است که این نشان به دليل دستاوردهای ارزشمند در تعریف قوانین پردازش‌های مدارات یکپارچه و نقش كارساز در گسترش حافظه‌های MOS، کامپیوترهای ریزپردازنده و صنعت نیمه‌رساناها به وی داده شده است.